wish i was wearing

 

Marynarka Stella McCartney

Koszula 3.1.Philip Lim

Spodnie R13

Okulary The Row

Zegarek Michael Kors

Buty Hudson

wish i was wearing

 

Jacket Acne

Tank Helmut Lang

Skirt Azzedine Alaia

Bag Stella McCartney

Shoes Wylde

stella mccartney pre fall 2012

Już się przyzwyczaiłam, że kiedy Stella McCartney pokazuje kolekcję, część z niej totalnie mnie zachwyca, a część po prostu odrzuca. Pre fall 2012 nie jest wyjątkiem. Dużym plusem są świetne garnitury, które Stella szyje z nonszalanckim sznytem, tak, że na kobiecej sylwetce stają się niesamowicie zmysłowe. Podobają mi się łączone faktury, gra poziomami materiału. Natomiast fantazja projektantki sięgająca nadruków, raczej nie trafia w mój gust. Niektóre fasony zdają się ciężkie, siermiężne - dziwi mnie, jak na tej samej rzeczy (np. żakiecie) projektantka stosuje różne proporcje. Niektóre wypadają idealnie lekko i nowocześnie, inne wtórnie i niekorzystnie. Do wielu projektów McCartney zwyczajnie też trzeba dojrzeć. Poczekam.

źródło: style, fashionologie

celine pre fall 2012

Już na początku tekstu potrzebne będzie wyjaśnienie: jestem fanką Phoebe Philo. Od czasów debiutu w Chloe po niedawną rewolucję w Celine, projekty Brytyjki uważam za mistrzowskie oddanie ducha naszych czasów. Philo projektuje tak, jak chcą się nosić nowoczesne, ambitne kobiety, które dawno porzuciły ubieranie się dla przyjemności mężczyzn. Propozycje z metką Celine to maksimum komfortu, jakości, szyku, którego nikt poza kobietami nie doceni. Philo rozpoczęła minimalistyczną rewolucję, wypromowała nową estetykę, wprowadziła nowe proporcje. Jej projekty są idealnie wyważone, w oszczędny sposób wyrafinowane. Przyzwyczaiła mnie do pewnego poziomu. Być może dlatego, w przypadku nowej kolekcji Celine, tym co od razu zwróciło moją uwagę, są pewne nawiązania do prac Stelli McCartney ( szara sukienka z pierwszego rzędu ma formę niemal identyczną, co złote projekty McCartney z zimy 2011) lub Rafa Simonsa (kolekcja dla Jil Sander wiosna 2011). Dla mnie, nawet jeśli jest niezamierzone, takie podobieństwo jest niedopuszczalne w przypadku projektantki tej klasy.

Poza tym, pre-fall Celine to przede wszystkim doskonałe, oversizeowe płaszcze i garnitury. Jest nonszalancko, ale z klasą. Pojawiają się zróżnicowane faktury i kroje, uspokojone wspólną kolorystyką. Coraz śmielej pojawiają się nadruki i futra. Wśród dodatków bez zmian - torby pozostają bezkonkurencyjne.

źródło: style

stella mccartney spring summer 2012

Stella wraca do formy. Jej najnowsza kolekcja jest prosta, świeża, perfekcyjna. Niewymuszona elegancja i lekkość. Krótkie, zmysłowe sukienki, miękkie kombinezony, zabawa wzorem - wszystko to sprawia, że propozycje Stelli są jednocześnie dojrzałe i wdzięczne. Wygląda na to, ze projektantka odnosi największy sukces wtedy, gdy zbytnio nie komplikuje.

W tym sezonie McCartney wróciła do formy bliższej ciału, dzięki której delikatnie podkreśla sylwetkę. Kolekcja jest graficznie czysta- albo monochromatyczna, albo precyzyjnie zadrukowana. W detalach ciekawa zabawa materiałem, rozmaite wycięcia podkreślają kształty. Nieoczywista afirmacja kobiecości w wersji modern.

źródło:style

rollercoaster ze Stellą

Stella McCartney jest jedną z pozornie uprzywilejowanych osób posiadających znane nazwisko. Jej kariera pokazuje przywilej często zmienia się w przeszkodę. Siła McCartney polega na tym, że nie stara się za wszelką cenę udowodnić, że jej sukces jest oparty na talencie, a nie nazwisku. Jej kolekcje są wyważone, nie prowokują, ale stanowią realistyczną odpowiedź na to, czego pragną kobiety. Choć początki nie były łatwe. Jej debiutancka kolekcja nie spotkała się z dobrym przyjęciem. Dopiero zimowa kolekcja z 2003 roku (czwarta pod własnym nazwiskiem) zdobyła uznanie klientów i krytyków. McCartney pokazała wywarzony rock&roll, postawiła na proste formy i dobre krawiectwo. Jej znakiem rozpoznawczym stały się luźne sukienki o lekko sportowym zacięciu, casualowe dzianiny, świetnie skrojone dopasowane rurki. Projektując z myślą o sobie, Stella McCartney trafiła w gust wielu dojrzałych i pewnych siebie kobiet, ceniących swobodną, lekką, a jednocześnie wyrafinowaną modę. Wyznaczyła standardy power dress nowego stulecia.

Nie wszystkie propozycje McCartney trafiają do mnie w tym samym stopniu. Brakuje mi u niej ciągłości formy, są raczej wzloty i upadki. Niektóre jej projekty wywołują zachwyt, inne są zupełnie obojętne, jeszcze inne wydają się po prostu brzydkie. Za jedną z jej najlepszych kolekcji uważam tę zimową z zeszłego roku. Funkcjonalny minimalizm, świetne kroje, piękne materiały. Jednak po kilku dobrych kolekcjach z rzędu, którymi prawie udowodniła, że zapracowała na swoją pozycję, Stella stworzyła zupełnie nijaką kolekcję letnią, obalając stwierdzenie, jakoby była projektantką, która doskonale wie, czego chcą kobiety. Ubrania były proste i wygodne, ale zupełnie pozbawione kobiecości, nieco siermiężne, zbyt zakotwiczone w przeszłości. Do tego te wzory. O ile banany Prady działały świetnie, tak cytrusy od Stelli sprawdziły się średnio.

Nie odmawiam McCarteny umiejętności projektowania kobiecych, niezobowiązujących strojów. Wystarczy sięgnąć parę sezonów wstecz- chociażby do lata 2009 czy minionego roku. Jedwabne kombinezony, kolorowe sukienki- to z czego Stella jest znana, w idealnym stylu sexy na luzie. Garnitury, obszerne, dojrzalsze, wciąż jednak niepozbawione lekkości i świeżości. Dlatego bardzo czekałam na najnowszą kolekcję. I znowu jest tak, że część rzeczy chciałabym prosto z wybiegu zamknąć w szafie, a o części zapomnieć. Co jest na plus? Typowa dla McCartney gra pomiędzy damskim a męskim, zmysłowa lekkość prześwitujących materiałów, proste dopasowane sukienki, oversize’owe dzianiny. Na minusie – bezkształtne formy wielu marynarek, płaszczy i sukienek, zbyt obszerne, zbyt męskie. Znowu nietrafione wzory – głośne złoto czarne nadruki. Sprawdziły się standardy projektantki – wieczorowy smoking, sportowe sukienki. Za mało. 

Źródło: style.com